Nagle niespodzianie
życie jej dopiekło,
kiedy dzień się budził
serce na pół pękło.
Wyblakłe kolory
jak u pacykarza
życie blask straciło
świat dziwnie poszarzał
Srogi demon smutku
sens życia wypłoszył
świat przystanął w miejscu
pustka się panoszy.
Mimo, że czas mija
nie przestaje szlochać
nie wiedziała nawet,
że tak można kochać.
Co dzień łzami skrapia
kładąc na grób kwiaty
czeka,że wprowadzą
znad Gangesu sati.
Idol
