REZONANS

Każdy  szuka  chwil  wytchnienia.  Chwil  szczęśliwych  jak marzenia.  Każdy  z  nas  jest   ślepcem  w słońcu,  po  omacku  znajdzie  w końcu.  Kiedy  znajdzie, szuka  dalej.  Bo  nie  wierzy  w  trafność  losu.  Tyle  krzyku,  szumu  i  rozpaczy,  że  nie  słyszy  szczęścia  głosu.  I  tak  ciągle  szukać  będzie.  Bo  świat  głuchy , ślepy,  zimny.  Szuka  każdy  szczęścia  wszędzie.  Każdy  los  jest  przecież  inny.  Inne  każdy  ma  marzenia.  Innych  każdy  wytchnień  szuka.  By  spełniały  się  marzenia, -otwórz  serce  gdy ktoś puka....

Codzienność,  to  nie  taniec  towarzyski,
uważaj  jak  tańczysz...
Życiowy  parkiet  bywa  śliski.

Ja  na  tym  balu  wiruję  coraz  prędzej.
Chwila...przecież  ja  nie  kręcę  się  wcale...

Stoję. To  wy  się  kręcicie  i  życie.

A  w tańcu  łatwo  się  wywrócić, albo  zgubić tempo...
Życie  jest  breakdance  a  nie  flamenco.
Bo  świat  zapomina,  co  w ludziach  jest  ważne.
Pod  jego  dyktando,  czyny  stają  się  odważne.
A  z czasem,  mało  ważne  z  kim  tańczą  i  za  co...
Lecą  jak  ćmy  do  ognia,  nie  wiadomo  na  co?
Najlepiej tańczyć z uczuciem,  żeby nikt cię  nie  zdeptał.
Słuchaj  na  nowo,  to  nie  taniec  towarzyski.
Uważaj  na  wszystko  i  miej  oko  na  wszystkich...
Bo  nawet  u  bliskich,  nieczysty  taniec  być  może...
A  wtedy  się  potkniesz...
Wszystko  zdarzyć  się  może...
Więc  uważaj  jak  tańczysz.
Życiowy  parkiet  bywa  śliski....

Wszyscy  chyba  się  przyznamy,  że  podobne  hobby  mamy.  Nam  pisanie weszło  w  krew,  w  nim  słyszymy  nawet  śpiew. Każdy  ma  swój  gust  i  styl,  nie  żałuje  jednak  chwil. By monitor  objąć  wzrokiem  na  poezję  rzucić okiem.  Człowiek   wiersze  pisze,  czyta,  to  rozrywka  znakomita.  I  nie  ciężka  przecież  praca  no,  a  umysł  się  wzbogaca. Wiersz  to  jest  na  nudę  lek  i  nie  ważny  tutaj  wiek.  Każdy  pisze jak  potrafi,  a  nuż  w  czyjeś  gusta trafi...Ja  też  będę  pisał  wierszem  no i  swoim własnym sercem ..

Myślała ,że już do niej nie zadzwoni.  Smuciła ,że  wywinął się z jej  dłoni.  Smęciła, że  porzucił  ją  zbolałą,

a on tymczasem, czasu  miał  za  mało.  Zadzwonił  jednak  w  poniedziałek  i  od  razu  zapomniała, o  tym wszystkim, o  czym  wcześniej  rozmyślała.  Przebaczyła, że  nie  odezwał  się  w  niedzielę,  choć  dla  niej  znaczyło  to  bardzo  wiele.  Bo  tak  zawsze  i  często  bywa,  że  "kręcimy  filmy"  ,kiedy  się  ktoś

do  nas  nie  odzywa.  Od  razu  do  głowy  przychodzą  rzeczy urojone,  które  potęgują   podejrzenia  i  tak  już  podwojone!

Życie  byłoby  rajem,  gdyby  człowiek,  człowieka  kochał  nawzajem.  Gdyby  nie  szukał   korzyści  i  wyrzekł  się  nienawiści.

Nikt  by  nie  wiedział,  co  to  są  nerwy i  każdy  radosny  byłby  bez  przerwy. Wszyscy  szczęśliwi  byliby i  mili,  ciesząc  się  z  każdej  przeżytej  chwili..... Tak  niewiele  nam  potrzeba,   by  przytulić  się  do  nieba: - zdrowia, - szczęścia, - bliskich blisko  i... miłości  ponad  wszystko.